Kościół parafialny Św. Piotra i Pawła, wzmiankowany w 1302 r., w obecnej postaci wzniesiony w ciągu XV w., z dobudowaną około 1520 r. zakrystią, remontowany 1825-1827 (m.in. obecny hełm wieży), restaurowany w 1954 i 1963 r. Gotycki, orientowany, murowany z kamienia i cegły, trzynawowy, halowy, z prostokątnym prezbiterium zamkniętym poligonalnie i kwadratową wieżą przy fasadzie zachodniej. Całość nakrywają sklepienia gwiaździste z żebrami kamiennymi, wspartymi na ośmiobocznych filarach. W południowej ścianie nawy kamienny portal o formach gotycko-renesansowych. We wnętrzu prezbiterium kamienne tabernakulum z pocz. XVI w.. zamknięte kutą kratą, a w nawie drewniana rzeźba św. Jana Chrzciciela pochodząca z ok. 1470 r.
Kościół parafialny pod wezwaniem św. Piotra i Pawła, wzniesiony w 1 ćw, XV w. na miejscu wcześniejszego wzmiankowanego w 1302 r. Rozbudowany został około 1520 r. Jest to budowla gotycka halowa, orientowana, z węższym trójbocznie zakończonym prezbiterium i kwadratową od dołu, a 8-boczną wyżej wieżą. Górna cześć wieży i jej hełm pochodzą z czasu restauracji w latach 1825-1827. Hala podzielona jest na trzy nawy za pomocą 8-bocznych kolumn, podtrzymujących gwiaździste sklepienie z kamiennymi żebrami. Hala i prezbiterium oskarpowane. Budowla otynkowana, z wyjątkiem części wieży na wysokości dachu hali. W pd.-wsch. narożniku wieży przybudowana klatka schodowa. W pd. ścianie nawy portal kamienny z około 1500 r. prowadzi do kruchty, w której zwraca uwagę zwornik z gotyckim orłem śląskim. Wyposażenie wnętrza z różnych okresów od gotyku z XV w. do neogotyku z 1891 r. Najstarsza jest rzeźba z drewna polichromowanego Madonna z dzieciątkiem z 1410 r. w neogotyckim ołtarzu Matki Bożej z 1878 r. Dwie drewniane rzeźby z około 1470 r. Maryja i św. Jan Chrzciciel - wolnostojące. Krucyfiks na tęczy z początku XVI i sakramentarium z około 1500 r. Renesansowy jest obraz Pieta z lat 1600-1610. Z okresu baroku pochodzą: rzeźby; św. Juda Tadeusz, św. Jan Ewangelista, św. Sebastian i św. Florian w neogotyckim ołtarzu głównym, ołtarz boczny Serca Pana Jezusa z obrazem św. Klary i rzeźbami św. Szymona, św. Tomasza oraz 2 aniołów, ołtarz boczny św. Anny, z rzeźbami św. Elżbiety i św. Barbary (obraz św. Anny z Maryją i św. Antoniego to dzieła F. Wintera z końca XIX w. rzeźby Grupy Ukrzyżowania i 4 aniołów w neogotyckim ołtarzu Ukrzyżowania, rzeźby Chrystusa, czterech Ewangelistów i czterech Ojców Kościoła na XIX-wiecznej ambonie, wolnostojące rzeźby św. Stanisława Biskupa, św. Jana Sarkandera, św. Wincentego, św. Jana Nepomucena, św. Jana Kantego. Klasycystyczne są: drzwi portalu pd., relikwiarz. Pozostałe wyposażenie to XIX-wieczne dzieła neobarokowe i neogotyckie. W neogotyckim ołtarzu Matki Boskiej Częstochowskiej jest obraz przywieziony przez repatriantów z Tłumacza. Żródło: