dariuszfaranciszek°: Kościół w Bykowie jest orientowany, murowany, tynkowany. Obecnie bezstylowy w wyniku wielu przeróbek. Został założony na planie wydłużonego prostokąta. Elewacje zdobione elementami neoromańskimi - elewacje boczne zwieńczono fryzem arkadkowym, łuki okienne. Nie wyodrębnione w bryle kościoła pomieszczenia - zakrystia od północy i salka katechetyczna od południa wydzielają prezbiterium trójbocznie zamknięte od wewnątrz. Rozmieszczenie wysokich, zamkniętych półkoliście okien w ościeżach (od zewnątrz w uskokowo profilowanych) niezależne od układu wnętrza. Otwory drzwiowe prostokątne. Kościół przykryty dachem dwuspadowym krytym dachówką, z którego od zachodu wyrasta kwadratowa, drewniana wieża, konstrukcji słupowej, zwieńczona ośmiopołaciowym hełmem z latarnią. Barokowe wnętrze przekryto stropem belkowym z zastrzałami. Jednokondygnacyjna empora z trzech stron otacza nawę wraz z prezbiterium. Słupy podpierające wąskie empory boczne (w części prezbiterialnej empor znajdują się loże kolatorskie,a pod nimi zakrystia i salka katechetyczna) wydzielają nawy boczne. Od zachodu szeroka empora organowa wielobocznie wysunięta na osi. Parapet empory akcentowany spiralnie skręconymi kolumienkami (takie same kolumienki zdobią słupy podtrzymujące gzyms obiegający nawę z prezbiterium) i płycinami. Na stropie nawy głównej i prezbiterium oraz na parapetach chóru muzycznego, empor i lóż kolatorskich późnobarokowa polichromia, w tym objaśnione inskrypcjami tarcze herbowe Fryderyka Leopolda von Titzenhoffer i jego żony, Sylwii Ludwiki z domu von Leitsch (prawdopodobnie fundatorów), Polichromie wykonał w 1702 lub 1706 r. Karol Hoffman z Gotha.
Z zabytkowego wyposażenia należy wymienić pozostałości ołtarza barokowego (ok. 1650; obraz Ostatniej Wieczerzy w ramie ze snycerskimi uchami małżowinowo-chrząstkowymi, w górnej części uzupełnianej suchym akantem) oraz barokową ambonę (1702?). Wejście na kazalnicę z zakrystii. Zgodnie z inskrypcjami odnawiana w latach 1722 i 1876. Wieloboczny korpus zdobiony snycerskimi girlandami kwiatowymi; płyciny zdobione malowidłami czterech ewangelistów. Baldachim wieńczy pęk akapitowych wolut dźwigających gorejącą kulę