Placówka Sióstr Elżbietanek powstała we Wleniu w 1888 r. i od początku pomyślnie rozwijała swoją działalność. Po wybudowaniu przepięknego obiektu od roku 1893 Siostry prowadziły Zakład Wodno – Leczniczy według systemu księdza Sebastiana Kneippa na dziewięćdziesiąt łóżek. Nosił on nazwę „Zakład św. Jadwigi”. Dobra i fachowa opieka nad chorymi przyczyniła się do szybkiego rozwoju tego Zakładu. Ordynującym lekarzem w sanatorium był dr Karl Scholz, uczeń ks. Kneippa. Druga wojna światowa ograniczyła w dużej mierze tę działalność. Siostry zajęły się jedynie ambulatoryjną pielęgnacją chorych, dożywianiem dzieci i opieką nad ubogimi. W latach 1939 - 1940 zakład zamieniono na niemiecki szpital wojskowy, w którym siostry nadal mieszkały i pracowały zawodowo. W marcu 1945 roku ewakuowano szpital na zachód, a zakład został przejęty przez wojsko radzieckie. Po odzyskaniu zdemolowanego szpitala Siostry stanęły przed nowymi wyzwaniami. Trzeba było dużego zaparcia i poświęcenia, aby na nowo przywrócić pierwotną działalność Zakładu Wodno – Leczniczego. Ustawa z marca 1950 roku o przejęciu przez Państwo „dóbr martwej ręki” dotknęła w szczególny sposób Zgromadzenie Sióstr Św. Elżbiety. Dnia 19 marca 1952 roku nastąpiło upaństwowienie Zakładu we Wleniu i przekazanie w dzierżawę Polskim kolejom Państwowym. Po upadku komunizmu oraz wydaniu przez Państwo w 1989 roku Ustawy dotyczącej przejęcia przez Kościół i Zakony zagrabionych własności, Zgromadzenie wystąpiło o zwrot Zakładu i 11 stycznia 1999 roku nastąpiło oficjalne przekazanie Siostrom Sanatorium Kolejowego Narządu Ruchu. Po odzyskaniu placówki Władze Zgromadzenia Sióstr Św. Elżbiety zdecydowały o powstaniu Ośrodka Rehabilitacyjnego i Opiekuńczego.

W ogrodzie Ośrodka znajduje się zabytkowa Grota Matki Bożej wykonana z tufu wulkanicznego pochodzącego z Etny podarowana Siostrom Elżbietankom pod koniec XIX w. przez hrabiego Jana Hochberga z Książa. Jest to jedno z ulubionych miejsc spacerów pacjentów tego Ośrodka, w którym powierzają Matce Najświętszej nie tylko swoje zdrowie i radości, ale także troski i problemy dnia codziennego. Przed budynkiem Zakładu znajduje się obecnie zabytkowy Dąb Pokoju posadzony po wojnie trzydziestoletniej.

Ośrodek Rehabilitacyjny i Opiekuńczy Zgromadzenia Sióstr Świętej Elżbiety działa przede wszystkim na większą chwałę Bożą i ku pożytkowi ludzi chorych, cierpiących i potrzebujących. Praca całego personelu w raz z Siostrami daje bardzo wyraźne rezultaty, każdy stara się całym sercem wykonywać swoją pracę angażując się w dobro każdego pacjenta i wszystkich, którzy odwiedzają ten Dom. Powierzając Dobremu Bogu oraz modlitwie ludzi cierpiących to ziemskie dzieło Siostry mają nadzieję, że przetrwa ono jak najdłużej dla dobra schorowanych na ciele i na duszy. Za