Motoryzacja tamtego czasu była koszmarem, choć drogi były pustawe. Nie było opon, akumulatorów i części zamiennych. Komplet opon na czarnym rynku kosztował majątek. Stare reanimowano przez tzw. nalewki. Zajmowały się tym zakłady wulkanizacyjne. Było ich sporo. Jeden mieścił się przy ul. Kościuszki, naprzeciw dyrekcji PKS i pamiętam go od zawsze. Po ulicy rozchodził się zapach gorącego kauczuku, a chodnik zastawiony był oponami. Jako dziecko bałem się tego miejsca, bo spoceni, wysmarowani i rozebrani do pasa wulkanizatorzy przypominali mi gotujących smołę Belzebubów. W latach 80, za rządu Rakowskiego, za sprawą ministra Wilczka, do Polski zaczęto sprowadzać tzw. kapitał polonijny i tworzyć firmy polonijne. Jedna z nich zaczęła swą błyskotliwą karierę od Bater- Vitu, preparatu mającego ożywiać zdychające akumulatory. Wraz Bater- Vitem pojawiły się pierwsze agresywne reklamy telewizyjne. Wszyscy byli nimi zachwyceni. Samochody firm polonijnych miały tablice rejestracyjne, które różniły się kolorem od pozostałych. Słyszałem, że Bater- Vit załatwiał akumulatory na amen.

A potem przyszedł czas tankowania numerów parzystych i nieparzystych w inne dni tygodnia.