Serce monumentu stanowiła krypta, w której pochowano dwudziestu nieznanych żołnierzy. Po śmierci Paula von Hindenburga – zwycięzcy bitwy pod Tannenbergiem i prezydenta Rzeszy – prochy ich przeniesiono do dwóch krypt bocznych, by zwolnić miejsce dla sarkofagów Hindenburga i jego małżonki. Kryptę tę nazywano od tej pory jego imieniem.
Pogrzeb Hindenburga odbył się 7 sierpnia 1934 roku w obecności Adolfa Hitlera. 2 października 1935 roku szczątki Hindenburga złożono w wieży południowej. 19 stycznia 1945 szczątki Hindenburga załadowano na wojskowe ciężarówki i wywieziono do Królewca. W dniach 21–23 stycznia 1945, z rozkazu Hansa Georga Reinhardta, wycofujące się wojska niemieckie za pomocą ładunków wybuchowych wysadziły monument w powietrze, aby uchronić go przed zbezczeszczeniem przez wroga. Trumny Hindenburga i jego małżonki ewakuowano 25 stycznia z Królewca drogą morską na krążowniku „Emden”, następnie z Piławy przez transportowiec „Pretoria”.
Za
Pogrzeb Hindenburga odbył się 7 sierpnia 1934 roku w obecności Adolfa Hitlera. 2 października 1935 roku szczątki Hindenburga złożono w wieży południowej. 19 stycznia 1945 szczątki Hindenburga załadowano na wojskowe ciężarówki i wywieziono do Królewca. W dniach 21–23 stycznia 1945, z rozkazu Hansa Georga Reinhardta, wycofujące się wojska niemieckie za pomocą ładunków wybuchowych wysadziły monument w powietrze, aby uchronić go przed zbezczeszczeniem przez wroga. Trumny Hindenburga i jego małżonki ewakuowano 25 stycznia z Królewca drogą morską na krążowniku „Emden”, następnie z Piławy przez transportowiec „Pretoria”.
Za