Pierwsza duża kamienica stanęła tu (na posesji nr 15) w 1823 roku według projektu Adolfa Schucha dla Antoniego Husaka. Została przebudowana i podwyższona o jedno piętro (do 4 kondygnacji) według projektu Józefa Hussa w 1882 roku. Była wtedy własnością kupca herbacianego Wsiewołoda Istomina. Najwyższa kondygnacja miała historyzującą dekorację sztukatorską, w której nad prostokątnymi oknami zaprojektowano półokrągłe, zdobione płyciny, a nad nimi wydatny gzyms.
W latach 50. XIX wieku znajdowała się ...
Pierwsza duża kamienica stanęła tu (na posesji nr 15) w 1823 roku według projektu Adolfa Schucha dla Antoniego Husaka. Została przebudowana i podwyższona o jedno piętro (do 4 kondygnacji) według projektu Józefa Hussa w 1882 roku. Była wtedy własnością kupca herbacianego Wsiewołoda Istomina. Najwyższa kondygnacja miała historyzującą dekorację sztukatorską, w której nad prostokątnymi oknami zaprojektowano półokrągłe, zdobione płyciny, a nad nimi wydatny gzyms.
Pokaż więcej
Pokaż mniej
W latach 50. XIX wieku znajdowała się tu kawiarnia Stanisława Dobrowolskiego. W 1884 roku w kamienicy (z wejściem na rogu) otwarto mleczarnię i kawiarnię „Udziałową” (Pierwsza Warszawska Mleczarnia Udziałowa), w której dostępna była krajowa i zagraniczna prasa, a wieczorami grała orkiestra. Podawano tu modny wtedy kefir i kumys. Tu spotykała się redakcja pisma artystycznego „Chimera”, Stefan Żeromski poznał tu przyszłą żonę, Władysław Reymont myślał o „Chłopach”, bywał tu Bolesław Leśmian, Jerzy Zaruba rysował tu swoje karykatury. Około 1932 roku na miejscu kawiarni powstał zespół nowoczesnych lokali „Café Club”, które zajmowały także trzy piętra kamienicy, a od strony Alei Jerozolimskich dobudowano parterowy pawilon z tarasem na dachu. Były tu restauracja, kawiarnia i dansing. W okresie okupacji lokal „Café Club” był dostępny tylko dla Niemców (Nur für Deutsche). Gwardia Ludowa dwukrotnie dokonała zamachu na Café Club (24 października 1942 roku i 11 lipca 1943 roku). Za . |
|||||||||||||||||||||||||||||||