Bolesław Drobner urodził się 28 VI 1883 w Krakowie, w rodzinie powstańca styczniowego, jakim był jego ojciec. W wieku 15 lat został członkiem parti robotniczej. Studiował w Berlinie, Lwowie, Zurichu i Freiburgu. We Lwowie wstapił do Polskiej Partii Socjalistycznej \"Proletariat\". Brał czynny udział w walkach na ulicach Warszawy, Łodzi, Częstochowy i Sosnowca podczas rewolucji 1905 roku.W 1905 wyjechał za granicę gdzie ukończył studia ze stopniem doktora chemii. W 1907 powrócił do Krakowa. Współzałożyciel niezaleznej Parti Pracy, która w 1928 roku połączyła sie z PPS, wielokrotny uczestnik zamieszek i wieców o charakterze robotniczym, ponad 20 razy stawał przed sądami za rządów sanacji. Był współtwórcą Manifestu PKWN. Był w pierwszej grupie przybyłej z ZSRR do Lublina i został powołany na ministra pracy, opieki społecznej i zdrowia organizując ten resort. 14 III 1945 decyzją Rady Ministrów dr Bolesław Drobner został powołany na stanowisko Prezydenta Miasta Wrocławia. Był Drobner aż do smierci posłem wszystkich kadencji Sejmu PRL. Autor wielu książek, prac i opracowań o tematyce ruchu robotniczego i iej pokrewnych. Posiadał najwyższe odznaczenia państwowe w tym także tytuł Honorowego Członka Towarzystwa Miłosników Wrocławia jaki został mu nadany 16 X 1966 r. Zmarł 21 III 1968 roku a na jego pogrzebie /manifestacji/ w dniu 25 III 1968 roku obecni byli Premier Cyrankiewicz i minister Motyka oraz delegacje partyjne i zakładowe z wielu miast i zakładów pracy.
bonczek/hydroforgroup/2005 na podstawie artykułu Kazimierza Kuligowskiego z \"Kalendarz Wrocławski 1969\"