ościół został zbudowany w 1732 roku z fundacji Anny Śleżyńskiej lub Zofii Stoińskiej (różnie podają źródła), podstoliny łukowskiej. Świątynia konstrukcji zrębowej, z zewnątrz oszalowana, orientowana, posiada jedną nawę z węższym prezbiterium zamkniętym trójbocznie. Od strony południowej do nawy przylega kaplica św. Wojciecha, dobudowana w 1869 r. z drewna pochodzącego z rozebranego kościoła w Słupi koło Kępna, z sygnaturą z 1637 r. Do prezbiterium od północy przylega zakrystia i magazynek. Dwuspadowy dach kościoła pokryty jest gontami. Nad nawą mała wieżyczka na sygnaturkę dobudowana w 1844 roku z barokową latarnią zwieńczoną cebulastym hełmem. Wewnątrz nawy i prezbiterium pozorne sklepienie kolebkowe z polichromią w stylu ludowym, w kaplicy ośmioboczna pozorna kopuła.