W związku z poszukiwaniami nowych złóż węgla Czuchów na początku XX wieku trafił do większości encyklopeii i przewodników. W jednej z nich możemy przeczytać: "Czuchów - wieś śląska nad rzeką Bierawką, znana z głębokiego do 2240 m wiercenia". Takich otworów wietrniczych było w najbliższej okolicy więcej. Specyfika otworu wiertniczego "Czuchów II" polegałą na tym, że był on przez pewien czas najgłębszym odwiertem na świecie. Dopiero w latach 30., poszukując w zachodniej Wirginii ropy naftowej, przebito otwór o kilkadziesiąt metrów głębszy. Prace przy otworze "Czuchów II" rozpoczęto 10 listopada 1906 r. i zakończono 26 lutego 1909 r. Jego głębokość osiągnęła 2239,72 m (w większości opracowań jest ona zaokrąglana do 2240 m). Podczas głębienia otworu na poziomie 118 m nawiercono pierwsze pokłady węgla, a od 527 m zaczęto używać wiertła z diamentową koroną. Do Czuchowa sprowadzono specjalnie z Brazylii 12 nieoszlifowanych diamentów wielkości ziarnka grochu, mających w sumie 707 karatów. Każdy z nich kosztował 1400 marek. Na głębokości 500 m wypływająca z otworu woda była już 10% roztworem soli. Jego nasycenie wzrastało w miarę dalszego wiercenia. Ostatnie źródło solankowe pojawiło się na głębokości 2032 m. Na głębokości temperatura wynosiła 26 stopni, na 1000 m - 40 stopni, na 1500 m - 65 stopni, a na 2221 temperatura osiągnęła już 83 st.C. Ostatecznie wiertło przebiło 163 pokłady węgla. W czasie pracy zużyto 4000 m rur o różnych przekrojach, z których 1/3 znalazła się pod ziemią. Samo przedsięwzięcie kosztowało w sumie 324 tys. marek.

Proszę o przypisanie do obiektu - stan ob.