Jest to budowla orientowana, drewniana, posiadająca konstrukcję zrębową, postawiona na ceglanej podmurówce. Wybudowana na planie prostokąta, ma wysuniętą wschodnią część prezbiterium. Na zwartą bryłę świątyni składają się: pseudobazylikowy korpus o trzech nawach i trzech przęsłach z trzema parami integralnie z nim połączonych kaplic; od strony zachodniej w przedłużeniu naw bocznych i kaplic dwie wieże na planie kwadratu lekko wysunięte przed fasadę, między nimi jest umieszczona kruchta na planie prostokąta z pomieszczeniem na piętrze; prezbiterium na planie prostokąta o dwóch przęsłach o tej samej szerokości co nawa, po jego lewej i prawej stronie, w przedłużeniu naw bocznych i kaplic są umieszczone aneksy na planie kwadratu o dwóch kondygnacjach: od strony południowej zakrystia, od strony północnej skarbczyk, w części parterowej zbudowany z cegły (nieznacznie wysunięty przed elewację północną); na piętrach znajdują się dawne kaplice (wzmiankowane w 1750 roku: pod wezwaniem Matki Bożej Różańcowej nad skarbczykiem, pod wezwaniem Przemienienia Pańskiego nad zakrystią), obecnie pełniące funkcję składzików. Wyposażenie pochodzi częściowo z dawnego klasztoru trynitarzy. W manierystycznym ołtarzu głównym z 1 połowy XVII wieku znajduje się cudowny obraz Matki Bożej Szkaplerznej z Dzieciątkiem i relikwie Świętego Feliksa. Cztery ołtarze boczne w stylu późnobarokowym, powstały pod koniec XVIII wieku. Kamienna chrzcielnica została wykonana z piaskowca na przełomie XVI i XVII wieku, druga drewniana pochodzi z 1 połowy XVIII wieku. Konfesjonały: w stylu barokowym z 1 połowy XVIII wieku i 2 w stylu rokokowym z 2 połowy XVIII wieku. Ambona w stylu wczesnobarokowym z baldachimem i rzeźbą Świętego Archanioła pochodzi z 1 połowy XVII wieku. Liczne obrazy pochodzą z XVIII wieku. Świątynia posiada krypty grobowe umieszczone pod prezbiterium i skarbcem.