Pierwszy dworzec carski przez wiele lat po I wojnie użytkowany był jako siedziba ochronki, a następnie szkoły. Spłonął w styczniu 1945 r. Ruinę rozebrano.

Obecny dworzec wzniesiono w 1874 r. Usytuowano go kilkaset metrów na zachód od dworca carskiego. Jego projektantem jest Jan Heurich (ojciec).

Budynek nowego dworca spłonął w 1914 r. został jednak odbudowany. Przetrwał II wojnę światową. Po wojnie został otynkowany z zewnątrz. Zabieg ten spowodował zmianę charakteru architektonicznego budynku. W 1954 r. na ścianach hali kasowej wykonano socrealistyczne obrazy w technice sgraffita, zaprojektowane przez państwa Mieszkowskich (?). W kolejnych polach rozmieszczone zostały sceny z fabryki ciągników Ursus, prace nad planem Warszawy, żniwa, sceny z budowy kolei oraz motyw robotnika i kołchoźnicy. Sceny wiążę podpis Kultura i sztuka – to najwspanialszy środek zbliżenia miedzy narodami.

W 2003 r. przeprowadzono generalny remont budynku dworca. Zdjęto wówczas tynki z elewacji, cegłę oczyszczono i przywrócono mu wygląd zewnętrzny zgodny z oryginalnym projektem z końca XIX w.