Wzmiankowany w 1292 r. Pierwotny kościół późnoromański został powiększony w 2. poł. XIV w., przebudowany w latach 1672-74 przez Karola Rossiego i Bernarda Lurago z Mediolanu, rozbudowany na początku XVIII w. (1707-1735). Wieża wybudowana w latach 1733-35 przez Jana Furecha z Sobótki. Kruchta północna dobudowana w r. 1888. Restaurowany w latach 1835, 1888 i 1932, remontowany w 1974. Orientowany, murowany, jednonawowy z wydłużonym prezbiterium zakończonym pięciobocznie, z zakrystią od północy i wieżą od zachodu zwieńczoną cebulastym hełmem z latarnią, nakryty dachami dwuspadowymi. Wnętrze przekrywa sklepienie kolebkowe z lunetami i gurtami spływającymi na przyścienne pilastry z 1714. Zachowały się w nim dwie gotyckie rzeźby: św. Barbary i św. Katarzyny z przełomu XV i XVI w., chrzcielnica z ok. 1550, ambona z ok. 1674 i trzy barokowe ołtarze z XVIII w.
[kris_2] za: J. Pilch "Leksykon zabytków architektury Dolnego Śląska", 2005, 2011.