Historia powstania kościoła - wizytacja biskupia kościoła w Kamnig została przeprowadzona przez Jego Eminencję Kardynała Georga Kopp’a w dniu 13 maja 1897 roku. Kościół został opisany w Księgach Wizytatorskich jako solidny kościół z drewnianym dachem, krytym gontem istniał do roku 1794. W tym czasie groził on już pewnie zawaleniem. Kamienna wieża, kryta również gontem, zachowała się do roku 1856. Ten zburzony kościół był długi na 48 stop (15 metrów) i szeroki na 36 stop (11 metrów). Budowa nowego kościoła kosztowała w gotowce 3.661 talarów i 22 groszy srebrnych. Nowy kościół posiadał ceglana posadzkę i plaski sufit. Był on długi na 56,5 stopy (18 metrów) i szeroki na 43 stopy (13 metrów). Prace przy budowie sieni, nowych schodów na chór i nowym przełożeniu dachówka zostały podjęte w 1842 roku. Wieża kościelna starego kościoła, z dachem krytym gontem, została przebudowana w roku 1856. Od czasu wybudowania wieży w roku 1856 kościół w Kamnig poddawany był wielu przeróbkom, które miały na celu jego upiększenie. Do dziś odznacza się on od innych okolicznych kościołów swoją niebywałą pięknością.
Na więzy kościoła zawieszone są dziś (1913 rok) 4 dzwony. Dzwon pogrzebowy wisi na samej górze, trzy mniejsze poniżej. Najstarszy dzwon ma średnice 44 cm, widnieje na nim napis: „Hilf got, maria berot als was wir begynne“ [„Boże dopomóż, Mario doradź we wszystkim co rozpoczniemy“] - tekst autorstwa Lutsch’a. W roku 1878 dokupiono nowy dzwon, pozostałe zostały przewieszone. Prace ta wykonał odlewacz dzwonów Geittner we Wrocławiu. Wg. .