Przystanek uruchomiono w momencie otwarcia całej Kolei Doliny Bobru, w sierpniu 1909 r. Przystanek ulokowano na zboczach góry Czyżyk, w ciasnym łuku, na koronie budowanego wówczas zbiornika retencyjnego na Bobrze. Torowisko wsparto przed podmyciem przez budowę betonowego muru oporowego w kształcie sklepionych łuków. Szalowanie płynnego betonu z kruszywem było wówczas bardzo innowacyjną technologią budowy. Obiekt zrealizowała firma braci Huber z Wrocławia. Peron przystanku zadaszony jest wiatą o unikalnym, łukowym kształcie. W wiatę wkomponowany jest budynek kasy biletowej i poczekalni. Konstrukcja szkieletowa budynku, deskowania i snycerka filarów i krokwi wiaty nawiązują do modnych wówczas motywów "ojczyźnianych" (Heimatstill) w architekturze. Do zespołu przystanku należy także dom dla pracowników kolejowych oraz mniejszy magazynek-warsztat.